இடஒதுக்கீடு இப்பொழுதும் தேவையா?

உயர் கல்வி நிறுவனங்களில் இதர பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கு இட ஒதுக்கீடு அளிப்பதென்ற மத்திய மனிதவள மேம்பாட்டு துறை அமைச்சர் அர்ஜூன் சிங்கின் முடிவை எதிர்த்து வட மாநிலங்களில் வரலாறு காணாத அளவில் போராட்டங்கள் நடந்து வருகிறது. எந்த ஒரு அரசியல் கட்சியும் ஆதரவளிக்காத நிலையில் இட ஒதுக்கீட்டிற்கு எதிரான போராட்டம் தொடர்ந்து வலுப்பெற்று வருவது ஒரு ஆச்சரியமான நிகழ்வே. டில்லி, பஞ்சாப், ஹரியானா, மகாராஷ்டிரா போன்ற மாநிலங்களில் மருத்துவக்கல்லூரி மாணவர்கள் மற்றும் டாக்டர்களின் போராட்டத்தால் ராணுவ டாக்டர்களை வரவழைக்கும் அளவுக்கு நிலைமை மோசமாகியுள்ளது.

என்ன தான் நடந்தது? அமைச்சர் அர்ஜுன் சிங் வாதிடும் சட்டத்திருத்தம் இதுதான்,

Amendment of article 15.-
In article 15 of the Constitution, after clause (4), the following clause shall be inserted, namely:-

“(5) Nothing in this article or in sub-clause (g) of clause (1) of article 19 shall prevent the State from making any special provision, by law, for the advancement of any socially and educationally backward classes of citizens or for the Scheduled Castes or the Scheduled Tribes in so far as such special provisions relate to their admission to educational institutions including private educational institutions, whether aided or unaided by the State, other than the minority educational institutions referred to in clause (1) of article 30.”.

(1) New Indian Express 10th April -Arjun rushes in where SC didn’t tread The phrase, “socially and educationally backward classes,” has been twisted by Arjun Singh to mean OBCs. This is significant given that, as Justice Khare says, not one of the three key Supreme Court rulings on the subject, Pai, Islamic Academy and Inamdar, mentioned OBCs as a target group for reservations in educational institutions. Justice Khare, who presided over the bench in both Pai and Islamic Academy case, made it clear: “The interpretation of Pai judgment means there can be reservation fixed for the weaker sections but never was there any mention of OBC. The Constitution doesn’t define or recognise OBC, it’s a government interpretation.” Consider the key SC rulings on the subject:

இதில் அமைச்சர் அர்ஜுன்சிங் கூறுகிறார் போல் பிற்பட்ட ஜாதி என்ற சொல் இல்லை, 27% இட ஒதுக்கீடு என்பதும் இல்லை. இந்த திருத்தம் இட ஒதுக்கீட்டிற்கு வகை செய்கிறது, அதை கட்டாயமாக்கவில்லை. அதாவது அரசு மாணவர் சேர்க்கையில் சிறப்பு விதிகளை செய்ய உரிமை தருகிறது. அரசு கட்டாயம் செய்ய வேண்டும் என்றோ, இட ஒதுக்கீடு 27% இருக்க வேண்டும் என்றோ அது கூறவில்லை. இந்த 27% என்பது மண்டல் கமிஷன் சிபாரிசு செய்தது.

சரி, உயர்கல்வியில் இடஒதுக்கீடு பிற்படுத்தப்பட்ட மாணவர்களுக்கு இப்பொழுதும் தேவையா, என்ற மிக முக்கியமான கேள்வி எழுந்துள்ளது. மத்திய அரசு உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் மாணவர் சேர்க்கையில் பிற்பட்ட வகுப்பினருக்கு எதிரான அல்லது தடையாக ஏதேனும் உள்ளது என்று யாரும் கூறவில்லை. விடைத்தாள் திருத்தம், தேர்வு முறை யில் அவர்களுக்கு எதிரான பாரபட்சம் நிலவுவதாகவும் புகார் இல்லை. அப்படி இருக்கும் போது திடீரென ஏன் இட ஒதுக்கீடு செய்யப்பட வேண்டும், அதுவும் 27%. இவற்றில் பிற்பட்ட மாணவர்களும் சேர்த்துக் கொள்ளப்படுகிறார்கள், தேர்ச்சி பெறுகிறார்கள். பாரபட்சம் இல்லாத போது எதற்காக 27% இட ஒதுக்கீடு தேவை?

49.5% இட ஒதுக்கீடு என்பது கிட்டதட்ட 50% இட ஒதுக்கீடு. அதாவது இந்தியாவில் உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் மாணவர் சேர்க்கையில் 50% ஜாதி அடிப்படையில் தீர்மானிக்கப்படுகிறது என்றால் இது அனைவருக்கும் சம வாய்ப்பு என்பதையே கேலிக் கூத்தாக்குகிறது. அரசே இப்படி ஜாதி அடிப்படையில் பாரபட்சங்களை, சமநிலைசீர்குலைவினை செய்தால் ஜாதி அடிப்படையில் சமூகம் செயல்படுவதை அரசு ஊக்குவிக்கிறது, ஜாதிய கட்டுமானத்தினை இன்னும் வலுவாக்குகிறது என்றுதான் பொருள். ஜாதிதான் தீர்மானிக்குமெனில் ஜனநாயகம், சம உரிமை, பாரபட்சமின்மை, ஜாதிய பாகுபாடுகளை ஒழிப்பது போன்றவற்றை மூட்டைக் கட்டி வைத்துவிட்டு ஜாதிதான் பிரதானம், இதில் முதலிடத்தில் பிற்பட்டோர், பின் தலித்கள்,பழங்குடியினர், பின்னர் முற்பட்ட ஜாதிகள் என்று அறிவித்து விடலாம்.

அம்பேத்கார் இட ஒதுக்கீடு என்பது குறைந்த அளவிலேயே இருக்க வேண்டும் என்ற கருத்தினைக் கொண்டிருந்தார். இப்போது உள்ள 69% இட ஒதுக்கீடு 50% ஒதுக்கீடு போன்றவை அவர் கருத்திற்கு முரணாக உள்ளன. அம்பேத்கரும், அரசியல் சட்டத்தினை உருவாக்கியவர்களும் இட ஒதுக்கீட்டினை ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கான தீர்வாகவே கண்டனர். இட ஒதுக்கீட்டின் பெயரில் ஜாதி வேறுபாடுகளை உருவாக்குவதோ அல்லது அதிகரிப்பதோ அல்லது சமூகத்தில் பிளவு ஏற்படுத்துவதோ அவர்கள் நோக்கம் இல்லை. ஆனால் இப்போது அவர்கள் கருத்துக்கள் மறக்கப்பட்டு, மறைக்கப்பட்டு ஜாதி ரீதியினால இட ஒதுக்கீடு எங்கும் வேண்டும், எதிலும் வேண்டும், எப்போதும் வேண்டும் என்ற நிலைப்பாடே சரியானது என்று வாதிடப்படுகிறது. இது தொடருமானால் ஒரு நாள் இட ஒதுக்கீட்டினால் பாதிக்கப்பாடுவோர் பொறுமை இழந்து விடுவர். அதுதான் இப்பொழுது நடந்திருக்கிறது.

உயர் கல்வியில் போட்டி போடும் மாணவர்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட சமமான தகுதியைப் பெற்றிருப்பர். உதாரணமாக மருத்துவத்தில் முது நிலை, பொறியியலில் முது நிலை போன்றவற்றைப் படிக்க அடிப்படை தகுதி உள்ளது. அத்தகுதியை எட்டிய பின் யார் பிற்பட்டோர் யார் முற்பட்டோர் இருவரும் ஒருவர்தான். பிற்பட்டோர் என்பதால் இட ஒதுக்கீடு ஆரம்பக் கல்வியுடன் நின்றுவிடுவதில்லையே. BE, MBBS,BTECH என்ற அளவிலும் இருக்கிறது. இதற்கு அப்புறமும் இட ஒதுக்கீடு வேண்டும் என்பது என்ன நியாயம். உயர் ஜாதி மாணவர், பிற்பட்ட ஜாதி மாணவர் இருவரும் ஒரே படிப்படைப் படித்து ஒரே பட்டத்தினை பெற்றிருக்கும் போது அவர்களிடையே ஒருவருக்கு மட்டும் ஜாதி அடிப்படையில் முன்னுரிமை, சலுகை தருவது என்ன நியாயம்.IIM களில் மேலாண்மை முதுகலை படிப்பிற்கான நுழைவுத் தேர்வு எழுதுவோரில் பலர் BE/BTECH படித்தவர்கள், வேலை அனுபவம் கொண்டவர்களும் உண்டு. இங்கு ஜாதி ரீதியில் பாகுபடுத்துவது எப்படி சரியான தேர்வு முறையாக இருக்க முடியும். வேலை அனுபவம், மற்றும் படிப்பு உள்ள முற்பட்ட ஜாதியைச் சேர்ந்த ஒருவரை விட படிப்பு மட்டுமே உள்ள ஒருவர் பிற்பட்ட ஜாதி என்ற ஒரே காரனத்திற்காக முன்னுரிமை பெறுவது என்பது சரியானதல்ல.

மருத்துவ உயர் படிப்புகளில் இடங்கள் மிகவும் குறைவு.சில பிரிவுகளில் ஒரு கல்லூரியில் 20 இடங்கள் இருக்கும், மாநிலம் முழுவதும் 100 இடங்கள் இருந்தால் அதிகம். இதில் 50% இடஒதுக்கீடு அடிப்படையில் மட்டும் ஒதுக்கப்படும் என்பது என்ன நியாயம். மீதி 50% இடங்களுக்கும் பிற்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட ஜாதியினர் போட்டி போடலாம் என்று இருக்கும் போது இட ஒதுக்கீட்டினால் பாதிக்கப்படுவர்களுக்கு என்ன கிடைக்கும், கிட்டதட்ட பூஜ்யம். தமிழ் நாட்டில் இப்படித்தான் நிலைமை இருக்கிறது.முற்பட்ட வகுப்பினர் MS, MD போன்றவற்றில் சேர்வது மிகமிக கடினமாக இருக்கிறது. இதால் பாதிக்கப்படுபவர்களுக்கு ஒரே நம்பிக்கை மத்திய அரசின் கீழ் இருக்கும் மருத்துவ ஆராய்ச்சி,கல்வி நிறுவனங்கள். அங்கும் 50% இட ஒதுக்கீடு என்றால் அவர்கள் எங்கு போவார்கள், என்ன செய்வார்கள். ஒரே குடும்பத்தினைச் சேர்ந்தவர்கள் பிற்பட்ட ஜாதி என்பதால் தாத்தா, மகன்/மகள், பேரன்/பேத்தி என்று தொடர்ந்து சலுகை அனுபவிப்பார்கள். ஆனால் முற்பட்ட ஜாதி என்றே ஒரே காரணத்திற்காக ஒருவருக்கு இடம் கிடைக்காது.
இதுதான் சமூக நீதி என்றால் அந்த சமூக நீதி இன வெறுப்புக் கோட்பாட்டிற்கு ஒப்பானதுதான்.

ஒரு புறம் தமிழ் நாடு முன்னேறிய மாநிலம் என்கிறோம். ஆனால் தமிழக மக்கள் தொகையில் இட ஒதுக்கீட்டினால் பயன் பெறுவோர் மொத்த மக்கள் தொகையில் 87%. (BC-46.14%, MBC-17.43%, Denotified Communities 3.44%, SC- 19% ST1.04%) (2) .அப்படியானால் தமிழ்நாட்டில் மக்கள் தொகையில் 87% socially and educationally backward ஆக இருக்கிறார்களா. 1947 முதல் முன்னேற்றமே இல்லையா.நீதிக்கட்சி காலத்திலிருந்தே பிற்பட்ட ஜாதிகள் அதே நிலையில்தான் உள்ளனவா. socially and educationally backward என்ற நிலையிலிருந்து எந்த ஜாதியும், முன்னோக்கி நகரவே இல்லையா. இப்போதும் இட ஒதுக்கீடு கட்டாயம் தேவை என்ற நிலையிலா எல்லா பிற்பட்ட ஜாதிகளும் உள்ளன?

உதாரணத்திற்கு 2004 ஆம் ஆண்டில், ஹிண்டு தினப் பத்திரிக்கையில் (23-08-2004) வந்த செய்தி,
பிற்படுத்தப்பட்ட மற்றும் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்த மாணவர்கள், 1224 மருத்துவக் கல்லூரி இடங்களில் 952 இடங்களை பெற்றிருக்கின்றனர். இது மொத்தம் 77.9 விழுக்காடு ஆகும். முதல் 14 ரேங்க்குகளும் பிற்படுத்தப்பட்ட மற்றும் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்த மாணவர்களுக்கே கிடைத்தன. அதிலும் open competition category யில், 5 தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்த மாணவர்கள் இடம் பெற்றிருக்கின்றனர். மேலும் முதல் 400 ரேங்க்குகளில், 31 மாணவர்கள் தான் முற்பட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்தவர்கள். முதல் 100 ரேங்குகளில், வெறும் 6 மாணவர்கள் மட்டும் தான் முற்பட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்தவர்கள், 79 மாணவர்கள் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்தவர்களும் மீதமுல்ல13 மாணவர்களும் மிகவும் பிற்படுத்தபட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்தவர்கள்.

இந்த செய்தியை வைத்துப் பார்த்தால் FC மாணவகளை விட BC,MBC மாணவர்களே முன்னேறியுள்ளனர். இவ்வாறான நிலையில் இடஒதுக்கீடு முதலில் தேவையா என்கின்ற கேள்வி எழுகிறது? அப்படியே தேவைப்பட்டாலும் சமூக அடிப்படையில் தான் இருக்கவேண்டுமா என்ற கேள்வியும் எழுகிறது.

சரி, பொருளாதார அடிப்படையில் இடஒதுக்கீடு கொடுக்கலாம் என்றால், அரசியல் சட்டத்தில் இடமில்லை.

இட ஒதுக்கீடு என்பது கல்விரீதியாக, சமூகரீதியாக பின் தங்கியுள்ள வகுப்புகளுக்கு என்றே அரசியல் சட்டம் கூறுகிறது. நரசிம்ம ராவ் அரசு பொருளாதார ரீதியாக பின் தங்கியுள்ளோருக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட சதவீத இட ஒதுக்கீடு தரும் ஆணையைப் பிறப்பித்தது. பிற்பட்டோருக்கான இட ஒதுக்கீடு குறித்த வழக்கினை விசாரித்த உச்ச நீதிமன்ற பெஞ்ச் அந்த ஆணை செல்லத்தக்கது அல்ல என்று நிராகரித்துவிட்டது. ஏனெனில் அரசியல் சட்டத்தில் அப்படி இட ஒதுக்கீடு தர இடமில்லை. இட ஒதுக்கீடு என்பது வறியவர்களை முன்னேற்றும் திட்டம் அல்ல. பின் தங்கிய வகுப்புகள் சமூக ரீதியாக,கல்வி ரீதியாக முன்னேறவும், அந்த முன்னேற்றம் காரணமாக அரசு வேலைகள் போன்றவற்றில் உரிய இடங்களைப் பெற உதவும் ஒரு கருவி. பொருளாதார முன்னேற்றம் அதன் மூலம் ஏற்பட்டாலும் இட ஒதுக்கீடு வறுமை ஒழிப்புத் திட்டம் அல்ல.
எனவே அரசியல் சட்டத்தில் மாற்றம் செய்யாமல் அத்தகைய இட ஒதுக்கீடு செய்ய முடியாது. துரதிருஷ்டவசமாக இந்த உண்மைகள் பெரும்பாலோருக்குத் தெரிவதில்லை.

சிலர் இந்த போராட்டத்தை எதிர்த்தும், கடுமையாக விமர்சித்தும் வருகிறார்கள், ஆனால் மாணவர்கள் தங்கள் எதிர்கால நலனுக்காகப் போராடுகிறார்கள், உரிமைகளுக்காக, சம வாய்ப்பிற்காக போராடுகிறார்கள். அதனால் பொது மக்கள் சிரமப்படுவது உண்மை. அதற்கு பொறுப்பு அரசுதான். இட ஒதுக்கீடு கொண்டு வர எண்ணியுள்ளோம், உங்கள் நலன்களை பாதிக்க விரும்பவில்லை, எனவே உங்கள் ஆலோசனைகளைக் கோருகிறோம் என்று மாணவர்களிடம் கூறி, அறிவிப்பு வெளியிடும் முன்னர் பேச்சு வார்த்தைகள் நடத்தியிருக்கலாமே. மத்திய அரசு சம்பந்தப்பட்ட நிறுவனங்களின் இயக்குனர்கள், ஆசிரியர்கள், தொழிற் துறை. கல்வியாளர்களை கலந்தாலோசிக்காமல் ஒரு அறிவிப்பினை வெளியிட அவசியம் என்ன.

இத்தகைய ஒரு மாற்றம் ஒரு பெரும் மாற்றம் என்பதால் அதற்கு தேவையான கால அவகாசத்தினை யோசித்திருக்க வேண்டும். இட ஒதுக்கீடு தர நினைக்கிறோம், அதே சமயம் தகுதி,திறமை உடையவர்கள் நலனும் பாதிக்கக்கூடாது என்று விரும்புகிறோம். எனவே நாடு தழுவிய ஒரு விவாதம் ஏற்பட்டு, பல்வேறு தரப்பினர் கருத்தினை ஆய்ந்த பின் கருத்தொற்றுமை ஏற்பட வழி செய்வோம் என்று அரசு முடிவு செய்திருக்கலாமே.
அரசு தன் முடிவினை ஒரு தலைபட்சமாக திணிக்க முயன்றது. இதற்கு எதற்கு மாணவர்களை குறை சொல்ல வேண்டும். மேலும்,
மத்திய அரசு அமைத்துள்ள கமிட்டியில் இருவர் வெளிப்படையாக இட ஒதுக்கீட்டினை ஆதரிப்பவர்கள்.எனவே அந்த கமிட்டி எத்தகைய முடிபுகளை எடுக்கும் என்பது வெளிப்படை.மாணவர்கள் கூறிவது போல் ஒரு கமிஷன் அமைக்க வேண்டும். இந்த கமிட்டி என்ற கண்துடைப்பினை மாணவர்கள் நமப்த்தயாரில்லை என்பது நியாயமானதே.

ஒரு குறிப்பிட்ட சில ஜாதி ஓட்டுகளுக்காக, இட ஒதுக்கீடு என்ற பெயரிலும், சமூக நீதி என்ற பெயரிலும் கல்வித்துறையில், உயர்கல்வியில் உள்ள பிரச்சினைகளை மூடி மறைக்கப் பார்க்கிறார்கள் நமது பாசத்திற்கும் நேசத்திற்கும் உரிய இரத்தத்தின் ரத்தங்களான, அரசியல்வாதிகள்.

– சில செய்திகள் தின்னை யிலும், சில ஹிண்டுவிலும் எடுக்கப்பட்டுள்ளன.