ரொம்ப நாள் ஆச்சு நான் நாவலோ கதையோ சிறுகதையோ படித்து. புதினத்தைக் கொஞ்ச காலம் ஒதுக்கிவைத்துவிட்டு புதினம் அல்லாத புத்தகங்களைப் படித்துக்கொண்டிருக்கிறேன். இதற்கு முக்கிய காரணம் கார்ல் சாகன் என்கிற விஞ்ஞானி. கிட்டத்தட்ட நம்ம சுஜாதா மாதிரி. என் நண்பர் சஜித் எனக்கு கார்ல் சாகனின் த காஸ்மோஸ் (ப்ரபஞ்சம்) என்கிற வீடியோவைக் கொடுத்தார். ப்ரபஞ்சத்தைப் பற்றிய எளிய அறிமுகம். சுஜாதா எழுதிய ஆழ்வார்கள் ஓர் எளிய அறிமுகம் போல.
இது புத்தகமாகவும் வந்தது. கண்டிப்பாகத் தேடிப்பிடித்து படியுங்கள். வீடியோ கிடைத்தாலும் பாருங்கள். உங்கள் குழந்தைகளுக்குக் காண்பியுங்கள். படிக்கச் சொல்லுங்கள்.
காஸ்மோஸ் பற்றியும் நான் படித்த மற்ற புத்தகங்களைப் பற்றியும் மற்றொரு நாள் எழுதுகிறேன் இப்பொழுது நான் சமீபத்தில் படித்த சேட்டன் பகத் எழுதிய 2 states பற்றிப் பார்ப்போம். சேட்டன் பகத்தின் The three mistakes of my life பற்றி நான் ஏற்கனவே எழுதியிருக்கிறேன். மேலும் 3 இடியட்ஸ் பிரச்சனைக்குப்பிறகு சேட்டன் பகத் உலக அளவில் மிகவும் பிரபலமாகியிருக்கிறார்.
மெதுவாக ஆங்கில நாவல்கள் படிக்கத்துவங்கும் கார்பரேட் இளைஞர்கள் பெரும்பாலும் சேட்டன் பகத்தின் எல்லா புத்தகங்களையும் படித்திருக்கின்றனர். 3 இடியட்ஸ் பிரச்சனைக்குப்பிறகு அவர்கள் சேட்டன் பகத் வஞ்சிக்கப்பட்டதாகவே நினைக்கின்றனர். எனக்கென்னவோ அப்படித் தெரியவில்லை சேட்டன் பகத் ஒப்பந்தந்தத்தில் கையெழுத்துப்போட்டிருக்கிறார்.
ஒப்பந்தம் இங்கே இருக்கிறது. முழு ரைட்ஸ¤ம் கொடுத்திருக்கிறார். நிபந்தனையற்ற ரைட்ஸ். படிக்காமல் கையெழுத்துப்போட்டாரா?
2 states நாவல் நான் வேலை செய்யும் அலுவலகத்தில் நான் மேற்குறிப்பிட்டது போன்ற புதிதாகச் சேர்ந்த ஒரு இளைஞர் படிக்கச்சொல்லி எனக்கு கொடுத்தார். நான் அவருக்கு பதிலுக்கு shantaram கொடுத்தேன். Shantaram is a tough read.
சிங்கப்பூரிலிருந்து பாரீஸ் வரும் வழியில் இரண்டே மணிநேரத்தில் இந்த நாவலைப் படித்து முடித்தேன். நாவல் என்று சொல்லுவது சரியாக இருக்காது; சற்றே பெரிய கதை என்று சொல்லலாம். அஸ் யூஸ்வல் இதும் ஒரு feel good, அதென்ன வார்த்தை, ம்ம்ம்ம்…பைங்கிளிக் கதை. ஸீரோ டிகிரியைப் பற்றி நான் எழுதிய விமர்சனத்தைப் படித்து விட்டு கடுங்கோபம் கொண்ட ஒருவர் என்னுடைய நசீர் கதையை பைங்கிளிக்கதை என்றுதான் ஏளனமாகக் குறிப்பிட்டார்! 😦
ஹீரோ பஞ்சாபி. ஹீரோயின் தமிழ் பிராமின். இருவரும் ஐஐஎம்மில் படிக்கின்றனர். இருவரும் காதல் வருகிறது. செக்ஸ் வைத்துக்கொள்கின்றனர். திருமணம் பற்றி யோசித்து விட்டு இரு வீட்டாரின் சம்மதத்தோடுதான் திருமணம் என்று முடிவு செய்கின்றனர். பிறகு ஹீரோ ஹீரோயினின் வீட்டுக்கு சென்று அனைவரையும் தன்பால் ஈர்க்கிறார். ஹீரோயினும் அ·தே செய்கிறார். நடுவில் மேலும் செக்ஸ் வைத்துக்கொள்கின்றனர். பிறகு கடைசியில் திருமணம் முடிகிறது.
ஒரு பாலிவுட் மசாலாவுக்குத் தேவையான அனைத்தும் இதில் இருக்கிறது. தமிழில் சூர்யா ஜோதிகா நடித்த படம் ஒன்று இதே போல் ஏற்கனவே பத்து வருடங்களுக்கு முன் வந்துவிட்டது. என்ன அவர்கள் ஐஐஎம்மில் படிக்கவில்லை. திருமணத்துக்கு முன் செக்ஸ் வைத்துக்கொள்ளவில்லை. அவ்வளவே.
நாவலில் தமிழ்நாடு பற்றியும் தமிழ்நாட்டு மக்களைப் பற்றியும் ஏகத்துக்கும் எழுதியிருக்கிறார் சேட்டன் பகத். இதோ சில:
The first thing I noticed, excuse my shallowness was that almost ninety percent of the people were dark complexioned. Of these ninety percent, eighty percent had dabbed talcum that gave them a grey skin tone. I understood why Fair & Lovely was invented.
Most women at the conveyor belt looked like Ananya’s mother; I couldn’t tell one from the other. They all wore tones of gold,
First, the sign in every shop was in Tamil. The Tamil font resembles those optical illusion puzzles that give you a headache if you stare at them long enough. Tamil women, all of them, wear flowers in their hair. Tamil men don’t believe in pants and wear lungis even in shopping districts. The city is filled with film posters. The heroes’ pictures make you feel even your uncles can be movie stars. The heroes are fat, balding, have thick moustaches and the heroine next to them is a ravishing beauty. Maybe my mother had a point in saying that Tamil women have a thing for North Indian men.
The driver stopped the auto. He craned his neck out of the auto and folded his hands. ‘What?’ I gestured. ‘Thalaivar,’ he said, pointing to the poster. I looked out. The poster was for a movie called Padayappa. I saw the actors and recognised only one. ‘Rajnikant?’ The auto driver broke into a huge grin.
Any impressions of Tamil men being timid (influenced by Ananya’s father) evaporated as I felt a driver tap my back
Be careful, your building is vegetarian. No alcohol also.’ ‘Really?’ ‘Yes, people here are like that. For them, anything fun comes with guilt,’ he said as the lift doors shut
The Tamil sense of humour, if there is any, is really an acquired taste.
‘ ‘One tip, never leave before your boss,’ he said and winked at me. He laughed, and I didn’t find it funny at all. I want to see what a Tamil joke book looks like.
Tamilians love to irritate non-Tamil speakers by speaking only in Tamil in front of them. This is the only silent rebellion in their otherwise repressed, docile personality.
பாவம் ஜெயராம் வட நாட்டவராகப் பிறந்திருக்க வேண்டும்.
குரல்வலை 