காந்தம் – 6

6

இரண்டாம் அத்தியாயம்.
முன்னும். பின்னும்.

1

2006. டிசம்பர் 31. லக்சம்பர்க்.

ஹோட்டல் சோ·பிடெல். அதிகாலை நான்கு மணி.

மிக மெல்லிய மஞ்சள் வெளிச்சம் அந்தப் பெரிய அறை முழுதும் அப்பிக்கிடந்தது. ஹீட்டரின் மெல்லிய சூடு கனத்த தரை விரிப்புகளுக்குள் ஒளிந்து கொண்டிருந்த கடைசி குளிர் காற்றையும் விரட்டிக்கொண்டிருந்தது. கனத்த மௌனம் வெளியே பரவிக்கிடந்த குளிர் போல அறையை சூழ்ந்திருந்தது. அறையின் ஓரத்தில் விலைஉயர்ந்த சீலைகளை உடுத்தியிருந்த ஜன்னல், அங்கிருந்த மிகப்பெரிய கட்டிலில் கனத்த கம்பளிக்குள் ஆழ்ந்த உறக்கத்திலிருந்த அந்த மனிதனையே பொறாமையாகப் பார்த்தது. கட்டிலுக்கு அருகிலிருந்த மேஜையிலிருந்த டிஜிட்டல் கடிகாரம் 4:01 என்று காட்டியது. ரெடியோ உயிர்பெற்றது. கம்பளிக்குள் சிறு அசைவுகள் தென்பட்டன.

ட்ரிங். ட்ரிங். ட்ரிங். ட்ரிங்.
கம்பளிக்குள்ளிருந்து ஒல்லியான நீண்ட கை ஒன்று மிக மெதுவாக வெளியே வந்து கூவிக்கொண்டிருந்து டெலிபோனை எடுத்தது. “குட்மார்னிங் மிஸ்டர்.சிவா. திஸ் இஸ் யுவர் வேக் அப் கால். பான்ஜோயர்..” டொக். மறுபடியும் கை கம்பளிக்குள் சென்றுகொண்டது.

கனத்த மௌனம். அடுத்த இரண்டு நொடிகளில் அந்த உருவம் கம்பளியை விலக்கிக்கொண்டு எழுந்தது. அவர் ஐம்பது வயது மதிக்கத்தக்கவராக இருந்தார். முன் தலை வழுக்கை. பின்னால் நிறைய வெள்ளை முடி. கருப்பாய் இருந்தார். அடர்ந்த வெள்ளை மீசையும், பத்து நாள் கூர்மையான தாடியும் கொண்டிருந்தார். கண்களைத் திறக்காமல் மேஜை மேல் இருந்த தனது பிடிஏ வை எடுத்தது, ஆன் செய்தார். திரையில் ஒரு பெண்ணின் படம் இருந்தது. 13 அல்லது 14 வயது இருக்கும். கண்களைத் திறந்தார்.வைத்த கண் வாங்காமல் சில நொடிகள் அந்தப் பெண்ணையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.

ஷவரின் இளஞ்சூடான நீர் நெற்றியை நனைத்து அவரது கூர்மையான மூக்கில் இறங்கி, கழுத்தில் இருந்த புலி நகக் கயிற்றை சுத்தமாக நனைத்தது. ஒல்லியான ஆனால் திடகாத்திரமான தேகம்.

அடுத்த சில நிமிடங்களில் அவர் பளீர் வெள்ளை நிற சட்டைக்கும், பூட் கட் அடர் நீல கார்ப்பென்டர் ஜீன்ஸ¤க்கும் மாறியிருந்தார். தான் வைத்திருந்த ஒரு சாக்லேட் ரோலர் ஹஸ்பப்பீஸ் பேக்கேஜை நிமிர்த்திவைத்துவிட்டு, தனது சந்தன க்ரம்ப்ளரை திறந்து உள்ளே பாஸ்போர்ட் மற்றும் அத்தியாவசிய டாக்குமண்ட்ஸ்களை சரிபார்த்துக்கொண்டார். கருப்பு நிற ஐபாட் ஸ்·புள் ஒன்றை எடுத்து உயிரூட்டினார். அதன் கியூட் இயர் ஸ்பீக்கர்ஸை எடுத்து காதுகளுக்கு கொடுத்தார். ஐபாட் கார்ப்பென்டர் ஜீன்ஸின் முன் பாக்கெட்டில் தஞ்சம் அடைந்தது. மணி பார்த்துக்கொண்டார். ·ப்ளைட் 6:45 க்குத்தான். இன்னும் நிறைய நேரம் இருக்கிறது.

ஐபாடில் டிஎம்எஸ் “அழகென்ற சொல்லுக்கு முருகா” என்று உருகிக்கொண்டிருந்தார். கீழே சென்று, விமான நிலையத்திற்கு செல்வதற்கு, ஸட்டில் பஸ் வருவதற்குள் ஒரு காபி சாப்பிடவேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டார்.

***

காலை மணி 9:00 ப்ராங்க்பர்ட் விமானநிலையம். அல்·ப்ரெடோ எஸ்ப்ரஸோ பார்.

லக்ஸம்பர்க்கிலிருந்து ப்ராங்க்பர்ட்டுக்கு கனெக்டிங் ·ப்ளைட். இனி சென்னை செல்வதற்கான அடுத்த ப்ளைட்டுக்கு இன்னும் இரண்டு மணி நேரம் இருக்கிறது. சூடான எஸ்ப்ரஸோ டேபிளில் நுரை ததும்பிக்கொண்டிருந்தது. சிவா தனது க்ரம்ப்ளரைத் திறந்து உள்ளிருந்து தனது மடிக்கணினியை எடுத்து வை-·பையோடு கனெக்ட் செய்தார். தனது பேங்கின் இணையதளத்திற்கு சென்று கடைசியாக வயர் செய்யப்பட்ட தொகையை சரிபார்த்தார். தனது வாழ்நாளின் மொத்த சொத்து. பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்டார். ஹாட்மெயில் லாக் இன் செய்தார். ஒரு புதிய மெயில். மெசேஜ் டைட்டில்: “தலைவா. ஏற்பாடுகள் தயார்.”

கணினியை மூடிவைத்தார். எஸ்ப்ரஸோவை எடுத்து மிக மெதுவாக நுரையை பருகினார்.

மேலே ·ப்ளைட் சார்ட்டில் எழுத்துக்கள் வேகமாக மாறியது. லுப்தான்சா. எம்.ஏ.ஏ. கவுண்டர் 4. 11:45.

***

புகை மூட்டமாக இருக்கிறது. அல்லது பனி மூட்டமா? இது என்ன இடம். நான் எங்கிருக்கிறேன். ·ப்ளைட் இன்னும் வரவில்லையா? அல்லது ·ப்ளைட் நடுவானத்தில் சிதறிவிட்டதா? நான் மேக கூட்டத்தில் நடக்கிறேனா? யார் அது? அதோ. அங்கே. இந்த பனி மூட்டத்தில் எனக்கு எதுவுமே தெரியவில்லை. யாரோ அங்கு நிற்பது போலத்தான் தெரிகிறது. நிழலாடுகிறது. ஹலோ யார் நீங்க? நான் அவனையே பின் தொடர்கிறேன். இல்லை அவளா? இல்லையில்லை அவன் தான். கிட்டே நெருங்கிவிட்டேன். பனி விலகுகிறது. அவன் சிரித்தவாறு நின்று கொண்டிருக்கிறான். வசீகரமான புன்னகை. என்னுடைய அதே கூர்மையான மூக்கு. முகத்தில் சுருக்கங்கள் இல்லை. சிறிய கண்கள். ஆம் எல்லோரும் சொல்லும் பவர்புள் ஐய்ஸ். பட் வெரி டிபரண்ட் ·பேஸ். சார்.

·ப்ளைட்டின் மிக மெல்லிய ஆனால் அழுத்தமான சத்தம். காதுகள் அடைத்துக்கொள்ளும் சுகமான அனுபவம். கண் திரையை விலக்கினேன். விமானப்பணிப் பெண். அழகாகச் சிரித்தாள். எனி சா·ப்ட் டிரிங்ஸ் சார்.ம்ம். எஸ். ஒன் க்ளாஸ் ஆப் ஆரஞ்ச் ஜூஸ் ப்ளீஸ். பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்தவர் ஹாய் என்றார்.

“ஐயாம் அபிஜித் சர்க்கார் ப்ரம் வெஸ்ட் பெங்கால்.” “க்ளாட் டூ மீட் யூ. ஐயாம் சிவா.” “நைஸ் டு மீட் யூ டூ” “சிவா. வாட் யூ டூ இன் ஜெர்மனி?” “ஐ வாஸ் ஹியர் ·பார் க்வயட் எ லாங் டைம். ·பார் தர்ட்டி இயர்ஸ். ஐ வ்வோன் ·ப்யூ ஸ்டீல் ப்ளான்ட்ஸ் ஹியர். ஜஸ்ட் அ விசிட் டு இன்டியா” “ஒ. ரியலி க்ரேட். ஐ ஜஸ்ட் கேம் ·பார் எ டூர்” “ஒ. தாட்ஸ் நைஸ் மிஸ்டர். அபிஜித்”

சிவா ஆரஞ்சு ஜீஸை சிறிது பருகினார். மறுபடியும் புகை மூட்டம்.

***

இமிக்ரேசன் பாரத்தை பூர்த்தி செய்து எதிரே இருந்த வலையில் வைத்தார் சிவா. பாத்ரூம் போவதற்கு எழுந்தார். “மிஸ்டர். அபிஜித், இ·ப் யூ குட் ப்ளீஸ்” “ய்யா. ஸ்யூர்” அபிஜித் எழுந்து வழிவிட்டார்.
அபிஜித் சிவா நடந்து செல்வதையே சிறிது நேரம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். பிறகு தனது சீட்டில் அமர்ந்து கொண்டார். சிவாவின் இருக்கைக்கு நேரே இருந்த வலைப்பவுச்சில் சிவாவின் இமிக்ரேசன் கார்ட் இருந்தது. சுற்றும் முற்றும் பார்த்துவிட்டு சட்டென்று எடுத்தார். பிரித்தார். மேலே பெயருக்குப் பக்கத்தில் : காளி மாணிக்கம் என்றிருந்தது. அபிஜித் சத்தம் போடாமல் இமிக்ரேசன் கார்ட்டை இருந்த இடத்தில் வைத்தார்.

***

“யூ லுக்ட் வெரி டிஸ்டர்ப்ட் வைல் யூ வேர் ஸ்லீப்பிங். எனி ப்ராப்ளம் மிஸ்டர். சிவா?” யோகர்ட்டின் கடைசி துளிகளையும் பருகிக்கொண்டே அபிஜித் கேட்டார். “நோ நோ. ஐயாம் பெர்பெ·க்ட்லி ஆல்ரைட். ஜஸ்ட் நாட் இன·ப் ஸ்லீப். தாங்க்ஸ் அபிஜித்” சிவா தனது ஸ்பூனில் கனிசமான ப்ரைட் ரைஸ்ஸை எடுத்துக்கொண்டிருந்தார். “எனிவே ஐ வில் கெட்டவுன் அட் பாம்பே. இட்ஸ் ரியலி எ ப்ளஸர் டு மீட் யூ சிவா” “மீ டூ அபிஜித்”

வெளியே வானம் மிகவும் பிரகாசமாக இருந்தது. சுத்தமாக. சிவாவுக்கு பிடித்தமான மெல்லிய நீல நிறத்தில்.

***
சென்னை. இரவு மணி பதினொன்று நாற்பது.

“அண்ணா ஏர்ப்போர்ட் உங்களை அன்புடன் வரவேற்கிறது” அழகிய தமிழ் குரல் பயணிகளை வரவேற்றுக்கொண்டிருந்தது. சிவா இமிக்ரேசன் க்யூவில் நின்று கொண்டிருந்தார். அலுவலர் சிவாவின் பாஸ்போர்ட்டை வாங்கி பார்த்தார். மெதுவாக பக்கத்தில் இருந்த மற்றொரு அலுவலரிடம் பேசிக்கொண்டே எழுந்து நின்றார். பிறகு ஏதும் பேசாமல் சிவாவையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். பிறகு “வெல்க்கம் ஹோம் சார்” என்று சொல்லி சிரித்தார், பிறகு பாஸ்ப்போர்ட்டில் ச்சாப் அடித்துக் கொடுத்தார்.

சிவா பாஸ்போர்ட்டை வாங்கிக்கொண்டு சிரித்து விட்டு வெளியே வந்தார். பாஸ்போர்ட்டை பிரித்து உள்ளேயிருந்த சிறிய பேப்பரை எடுத்தார். அதில் “தலைவா வருக” என்றிருந்தது. சிவா சட்டென்று அந்த பேப்பரை எடுத்து கசக்கி சுக்கலாக கிழித்து அருகில் இருந்த குப்பைத் தொட்டியில் போட்டார். திரும்பி அந்த அலுவலரைப் பார்த்தார். அந்த அலுவலர் இன்னும் சிவாவையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். சல்யூட் அடித்தார்.

***

வெளியேறியவுடன் சிவா என்ற பெயர்பலகையைப் பார்த்தார். கூலிங் க்ளாஸை எடுத்து அணிந்து கொண்டார். வேகமாக நடந்தார்.
பெயர் பலகையை வைத்திருந்த ட்ரைவர் சிவாவிடமிருந்து ஒரு லக்கேஜை வாங்கிக்கொண்டு அவரோடு ஓட்டமும் நடையுமாக சென்றார்.சிறிது தூரத்தில் பார்க் செய்யப்பட்டிருந்த வெள்ளை ப்ரீமியர் பத்மினியில் சென்று ஏறிக்கொண்டார். ட்ரைவர் லக்கேஜை பின்னால் வைத்துவிட்டு ஓடோடி வந்து முன் சீட்டில் ஏறிக்கொண்டார். கதவை மூடினார். தொப்பியைக் கழற்றி சீட்டில் வைத்துவிட்டு, திரும்பி சிவாவைப் பார்த்தார். ட்ரைவரின் கண்கள் கலங்கியிருந்தன. நா தழுதழுத்தது. தலைவா என்றார். சிவா ஒன்றும் பேசாமல் கிளம்பலாம் என்று ஜாடை காட்டினார். ப்ரீமியர் ஸ்டார்ட் ஆனது.

காருக்குள் கண்ணாடிக்கு மேல் சூர்யா என்ற ஸ்டிக்கர் ஒட்டப்பட்டிருந்தது. சிவா சிரித்துக்கொண்டே, “இன்னும் இந்த பெயரை தமிழ்நாட்டில் யார் ஞாபகம் வெச்சிருக்காங்க சத்யா?” என்றார். “நிறைய பேர் இருக்காங்க தலைவா. உங்கமேல உண்மையான பாசமும் நன்றியும் இருக்கிற நிறைய பேர் இன்னும் தமிழ்நாட்டில இருக்காங்க தலைவா.”

தாம்பரம் மெயின் ரோட்டில் நுழைந்த ப்ரீமியர் பத்மினி வேகம் பிடித்தது.

***

(தொடரும்)